اثر مریم سپهری

انتشارات: انتشارات منظومه ی خرد

تعداد صفحه: ۱۰۰

ژانر: داستان کوتاه

جنسیت صدای مناسب: زن

سن صدای مناسب: جوان، میانسال

درباره‌ی کتاب:

گزیده‌ای از متن کتاب: پنجره ای بود پهن و دلباز، بلند تا روی تاقچه ی کوتاه. پنجره، انبوه سنگین و تنبل گل کاغذی را که از رطوبت و آفتاب بی دریغ، ساقه هایش به کلفتی شاخه های درخت شده بود، قاب کرده بود. با آن که آفتاب را از ما گرفته بود، فکر هرس کردنش از سرمان نمی گذشت.گل هایش دو رنگ بودند؛سرخابی و عنابی. مال دو پایه ی در هم پیچیده که نمی شد از هم جداشان کرد. موسی کو تقی ها، توی دلش با پر و کاه و خرده چوب آشیانه ساخته بودند چسبیده به پنجره، انگار برای خوشامد ما، تا منظره ی بهاری مان کامل باشد. با سر های کوچک بی موی نوزادان تازه از تخم بیرون آمده شان، حریص برای دانه. مادر می گوید سفره ی هفت سین را پشت پنجره رو به لانه می چینیم تا پنجره ی سال نو رو به جوانه های درخت و جوجه ها باز شود. بعد یک مشت جعفری و گشنیز و برگ های ریز نقش دیگر سبزیجات را بر می دارد با ظرافت و حوصله ی فراوان روی تخم مرغ های خام می چیند. روی تخم مرغ ها را با جوراب زنانه ی نایلنی سفت می پیچد و این کار را چند بار تکرار می کند. تخم مرغ ها راتوی آبکش روی دیگ بخار آب می گذارد تا تصویر سبز روشن دلنشین برگ ها رویشان نقش بیاندازد. بخشی از داستان هفت سین

مدیر تولید: رها فیلم