اثر امید فلاح آزاد

تعداد صفحه: ۱۳۴

ژانر: داستان

جنسیت صدای مناسب: هرکدام

سن صدای مناسب: جوان

درباره‌ی کتاب: مجموعه داستان کوتاه

گزیده‌ای از متن کتاب: اما وقتي به استيشن رسيدم، پسر مهري‌نور جعبه را برداشته بود و رفته بود. فقط تيجاني پشت ميز نشسته بود. به هم نگاه کرديم. چشم‌هايش مويرگ‌هاي سرخ داشت. من گفتم: «موها؟» که ديدم لفافي را از روي شکمش در آورد و روي ميز گذاشت. روي لفاف انگشت کشيد. موي پشت انگشت‌هايش، عنکبوت‌هاي سياه بود، گفتم: "موها کو؟" از لابلاي لفاف آرام رشته‌هاي موي بور را بيرون مي‌کشيد. گفت: «… آخر چيدم، موهاي دخترم را از ته چيدم… راحت شد…» خنده‌اش مرا ترساند. تکيه به چارچوب برگشتم. لعنتي چه دردي بود که از درون، معده‌ام را گاز مي‌گرفت. اين درد ديگر خواب نبود. باقي قضايا طوري بود که انگار ترتيب يک دست‌انداختن جمعي بوده که در غياب من طراحي شده و حالا لحظه به لحظه اجرا مي‌شد. لحظاتي به‌وضوح لحظات کابوس، آدم‌هاي با همان رفتار گستاخ و ريشخندآميز آدم‌هاي کابوس و اتفاقي به وهن‌آوري و غم انگيزي وقايع مقدّر خواب. هر که بود کم مي‌آورد. اما حالا ديگر آن توهمات ميکروسکوپي اهميتي ندارد. چون همان‌طور که گفتم مي‌شود همه چيز را به يک لحظه موکول کرد، فقط يک لحظه؛ و آن لحظه‌اي بود که برق بخش قطع شد. آن‌وقتي تاريکي يک بار و براي هميشه در من طلوع کرد.